پــس از سفــرهــاي ِ بســيار

و عبــور از فــراز و فــرود ِ امــواج ِ ايــن دريــاي ِ طــوفــان خيــز،

بــرآنــم کــه در كــنار تــو لنگــر افــكنم!

بــادبــان بــرچيــنم!

پــارو وانــهم!

سكــان رهــا كنــم!

بــه خلــوت ِ لنگــرگــاهــت درآيــم

و در كــنارت پهلــو گيــرم!

آغــوشــت را بــاز يــابــم!

استــواري ِ امــن ِ زميــن را

زيــر ِ پــاي ِ خويــش...


شاعر: