خلــوت ِ لنگــرگــاهــت
پــس از سفــرهــاي ِ بســيار
و عبــور از فــراز و فــرود ِ امــواج ِ ايــن دريــاي ِ طــوفــان خيــز،
بــرآنــم کــه در كــنار تــو لنگــر افــكنم!
بــادبــان بــرچيــنم!
پــارو وانــهم!
سكــان رهــا كنــم!
بــه خلــوت ِ لنگــرگــاهــت درآيــم
و در كــنارت پهلــو گيــرم!
آغــوشــت را بــاز يــابــم!
استــواري ِ امــن ِ زميــن را
زيــر ِ پــاي ِ خويــش...
شاعر:
+ نوشته شده در شنبه نهم مهر ۱۳۹۰ ساعت 8:37 توسط خیــال خــام
|