بنــدر آرامــش

دوستــم داشتــه بــاش!

از رفتــن بمــان!


دستــت را بــه مــن بــده

کــه در امتــداد دستــانــت؛

بنــدری اســت بــرای آرامــش . . .


شاعر: نزار قبانی

اشــک چشــم

مــن چيــزى از عشــق مــان،

بــه كســى نگفتــه ام!


آنهــا تــو را

هنگــامــى كــه در اشكهــاى چشمــم،

تــن مــى شستــه اى، ديــده انــد . . .


شاعر: نزار قبانی

شــادی ایــن بــاغبــان

وفتــی بــا لبــاس نــو

بــه دیــدنــم مــی آیــی؛

شــادی بــاغبــانــی را دارم

کــه گلــی تــازه

در بــاغچــه اش روییــده اســت . . .


شاعر: نزار قبانی

شــوق بــاغبــان

آن هنگــام کــه بــا لبــاســی نــودوز

بــه دیــدنــم مــی آیــی

شــوق بــاغبــانــی بــا مــن اســت

کــه گلــی تــازه

در بــاغچــه اش روییــده بــاشــد . . .


شاعر: نزار قبانی

راه نجــاتــی نیســت

راه حلــي داري؟!


راه نجــاتــي بــراي کشتــي شکستــه

کــه نــه غــرق مــي شــود،

نــه نجــات پيــدا مــي کنــد . . .


شاعر: نزار قبانی

بیــد مجنــون

بــاشــه بــانــو، بــرو!

مــي‌دانــم ايــن انتخــاب تــو نيســت!

بــاشــه، امــا،

امــا،

رفتنــت،

آن‌قــدرهــا کــه فکــر ميکنــي

فــاجعــه نيســت!


مــن مثــل بيــدهــاي مجنــون،

ايستــاده مــي ميــرم . . .


شاعر: نزار قبانی

تــاکستــان بــوســه هــایــم

پــس از مــن

کســي اگــر تــرا ببــوســد،

روي لبهــايــت

تــاکستــانــي را خــواهــد يــافــت

کــه مــن کــاشتــه ام . . .


شاعر: نزار قبانی

خــوی خــرگــوشــی

آه !

اي کــاش،

روزي از خــوي خــرگــوشــي

رهــا شــوي و بــدانــي

کــه مــن صيــاد تــو نيستــم،

عــاشــق تــوام . . .


شاعر: نزار قبانی

گستــره شــب

در خيــابــان هــاي شــب،

ديگــر

جــايي بــراي قــدم هــايــم نمــانــده اســت!


زيــرا کــه چشمــان ات

گستــره شــب را ربــوده اســت . . .


شاعر: نزار قبانی

واپسیــن پیــامبــر

واپسیــن مــرد زنــدگی ات نیستــم!


واپسیــن شعــرم

نــوشتــه شــده بــه آب زر

آویختــه میــان سینــه هــایــت!


واپسیــن پیــامبــری هستــم

کــه آدمیــان را

بــه بهشــت نــاب پــس ِ مــژگــانــت

دعــوت می کنــد!


شاعر: نزار قبانی

ســاغــر شــراب

مــي تــرســم، آن را کــه دوســت مــي‌دارم بگــويـــم:

"دوستــت دارم" !


چــرا کــه شــراب چــون از ســاغــر

ريختــه شــود،

انــدکــي از آن کاستــه مــي شــود . . .


شاعر: نزار قبانی

کــارنــاوال آتــش بــازي

چشمــانــت کــارنــاوال آتــش بــازيســت!

يــک روز در هــر سال

بــراي تمــاشــايــش مــي روم

و بــاقــي روزهــايــم را،

وقــف خــامــوش کــردن آتشــي مــي کنــم

کــه زيــر پــوستــم شعلــه مــي کشــد . . .


شاعر: نزار قبانی