بنــدر آرامــش
از رفتــن بمــان!
دستــت را بــه مــن بــده
کــه در امتــداد دستــانــت؛
بنــدری اســت بــرای آرامــش . . .
شاعر: نزار قبانی
از رفتــن بمــان!
دستــت را بــه مــن بــده
کــه در امتــداد دستــانــت؛
بنــدری اســت بــرای آرامــش . . .
شاعر: نزار قبانی
بــه كســى نگفتــه ام!
آنهــا تــو را
هنگــامــى كــه در اشكهــاى چشمــم،
تــن مــى شستــه اى، ديــده انــد . . .
شاعر: نزار قبانی
بــه دیــدنــم مــی آیــی؛
شــادی بــاغبــانــی را دارم
کــه گلــی تــازه
در بــاغچــه اش روییــده اســت . . .
شاعر: نزار قبانی
بــه دیــدنــم مــی آیــی
شــوق بــاغبــانــی بــا مــن اســت
کــه گلــی تــازه
در بــاغچــه اش روییــده بــاشــد . . .
شاعر: نزار قبانی
راه نجــاتــي بــراي کشتــي شکستــه
کــه نــه غــرق مــي شــود،
نــه نجــات پيــدا مــي کنــد . . .
شاعر: نزار قبانی
مــيدانــم ايــن انتخــاب تــو نيســت!
بــاشــه، امــا،
امــا،
رفتنــت،
آنقــدرهــا کــه فکــر ميکنــي
فــاجعــه نيســت!
مــن مثــل بيــدهــاي مجنــون،
ايستــاده مــي ميــرم . . .
شاعر: نزار قبانی
کســي اگــر تــرا ببــوســد،
روي لبهــايــت
تــاکستــانــي را خــواهــد يــافــت
کــه مــن کــاشتــه ام . . .
شاعر: نزار قبانی
اي کــاش،
روزي از خــوي خــرگــوشــي
رهــا شــوي و بــدانــي
کــه مــن صيــاد تــو نيستــم،
عــاشــق تــوام . . .
شاعر: نزار قبانی
ديگــر
جــايي بــراي قــدم هــايــم نمــانــده اســت!
زيــرا کــه چشمــان ات
گستــره شــب را ربــوده اســت . . .
شاعر: نزار قبانی
واپسیــن شعــرم
نــوشتــه شــده بــه آب زر
آویختــه میــان سینــه هــایــت!
واپسیــن پیــامبــری هستــم
کــه آدمیــان را
بــه بهشــت نــاب پــس ِ مــژگــانــت
دعــوت می کنــد!
شاعر: نزار قبانی
"دوستــت دارم" !
چــرا کــه شــراب چــون از ســاغــر
ريختــه شــود،
انــدکــي از آن کاستــه مــي شــود . . .
شاعر: نزار قبانی
يــک روز در هــر سال
بــراي تمــاشــايــش مــي روم
و بــاقــي روزهــايــم را،
وقــف خــامــوش کــردن آتشــي مــي کنــم
کــه زيــر پــوستــم شعلــه مــي کشــد . . .
شاعر: نزار قبانی