بهــار حضــور تــو
حــالا کــه آدم هــا
آتــش بــازي راه انــداختــه انــد،
مــاهــي هــا از خــوشحــالــي
در تنــگ خــود نمــي گنجنــد،
و درخــت هــا
ســوت بلبلــي مــي زننــد،
حيــف نيســت
بهار بیاید و تــو نبــاشــي؟!
شاعر: محسن شرو
+ نوشته شده در یکشنبه بیست و هشتم اسفند ۱۳۹۰ ساعت 23:31 توسط خیــال خــام
|