زخمی است که از تن بزرگتر است
و این در
حتا اگر به جهنم باز شود
خوشحالم می کند . . .
شاعر: گروس عبدالملکیان
از مجموعه شعر "پذیرفتن"
دانــه دانــه پــرهــايــش را چيــد
تــا بــر ايــن بــالــش خــواب ديگــري ببينــد . . .
شاعر: گروس عبدالملکیان
درســت مثــل لــک لــکی
کــه بــال هــایــش را بــرای کــوچ امتحــان مــی کنــد . . .
شاعر: گروس عبدالملکیان
دانــه هــایــی را
کــه هــر روز بــرایشــان مــی ریــزم!
در میــان آنهــا،
یــک پــرنــده بــی معــرفــت هســت
کــه مــی دانــم روزی بــه آسمــان خــواهد رفــت
و بــر نمــی گــردد!
مــن،
او را بیشتــر دوســت دارم . . .
شاعر: گروس عبدالملکیان
آنقــدر در کنــج دیــوار مــانــدنــد
کــه خبــرهــایشــان از خــاطــر رفــت . . .
شاعر: گروس عبدالملکیان
دلیــل اش آن اســت
کــه تــو زیبــایــی!
حــالا،
هــی بیــا و بگــو،
چنیــن اســت و چنــان اســت!
اصــلا
مهــم نیســت،
تــو چنــد ســالــه بــاشــی؛
مــن هــمســن و ســال تــو هستــم!
مهــم نیســت
خــانــهات کجــا بــاشد؛
بــرای یــافتــنات کــافــی اســت
چشــمهــایــم را ببنــدم!
خــلاصــه بگــویــم
حالا
هــر قفلــی کــه مــیخــواهــد
بــه درگــاه خــانــهات بــاشــد،
عشــق پیچکــی اســت
کــه دیــوار نمــیشنــاســد . . .
شاعر: گروس عبدالملکیان
وقتــی بــه یــاد نمــی آورم،
چگــونه گمــت کــرده ام . . .
شاعر: گروس عبدالملکیان
فــريــادهــاي درختــيســت؛
خستــه
از ميــوههــاي تکــراري . . .
شاعر: گروس عبدالملکیان
تــن مــی دهــم بــه تــو،
تــور عــروســی غمگیــن!
تــن مــی دهــم
بــه عــلامــت ســوال بــزرگــی
کــه در دهــانــم گیــر کــرده اســت . . .
شاعر: گروس عبدالملکیان
دستــي کــه داس را بــرداشــت،
همــان دستــي اســت
کــه يــک روز،
در خــواب هــاي مــزرعــه، گنــدم کــاشــت . . .
شاعر: گروس عبدالملکیان
روزی پیــدا خــواهنــد شــد!
بــا قفــلهــای گمشــده چــه کنیــم؟!
شاعر: گروس عبدالملکیان
کــه از تفنــگ کــم مــيشــود!
سينــهام را آمــاده کــردهام
تــا تــو مهــربــانتــر شــوي . . .
شاعر: گروس عبدالملکیان