ايــن فنجــان قهــوه هــم تمــام مــي شــود

و از ايــن کــافــه هــم خــواهيــم رفــت!


و مــن هنــوز بــه حــرف هــايــي فکــر مــي کنــم

کــه بــراي نگفتــن داريــم . . .


شاعر: میلاد تهرانی