بــا تمــام وجــود گنــاه کــردم و

در تکــرار آن، اصــرار،

امــا نــه نعمتــش را از مــن گــرفــت،

نــه گنــاهــانــم را فــاش کــرد!


اگــر اطــاعتــش را کنــم،

چــه مــي کنــد؟


شاعر: دکتر علی شریعتی