گــر درختــی از خــزان، بــی بــرگ شــد

یــا کــرخــت از ســورت ســرمــای سخــت


هســت امیــدی کــه ابــر فـــرودیــن

بــرگهــا رویــانــدش از فــر بخــت


بــر درخــت زنــده، بــی بــرگــی، چــه غــم؟

وای بــر احــوال بــرگ بــی درخــت . . .


شاعر: محمدرضا شفیعی کدکنی