نــه آسمــان،

در چــارچــوب پنجــره مــی گنجــد؛

نــه دریــا،

در چــار سنــگ حــوض؛

نــه جنگــل،

در چــار دیــوار بــاغ!


شــرابــی دیــرینــه،

خــم را مــی شکنــد

و ســر مــی رود

از لــب جهــان!


چنــان بــی کــرانــه ای

کــه هــر ستــایشــی،

مــحدودت مــی کنــد . . .


شاعر: عمران صلاحی