تنهــايي،

آدم را حشــره شنــاس مــي کنــد!


حتــي نــايــاب تــريــن عنکبــوت هــاي دنيــا هــم،

کنــج ديــوار اتــاق مــن،

تــار تنيــده انــد . . .


شاعر: میلاد تهرانی