بــازگشتــی بــی رفتــن
مــي دانــي!
وقتــي قبــل از بــرگشتــن،
فعــل رفتنــي در کــار بــاشــد؛
محبــت خــراب مــي شــود،
محبــت ويــران مــي شــود،
محبــت هيــچ مــي شــود!
بــاور کــن!
يــا بــرو
يــا بمــان!
امــا اگــر رفتــي،
هيــچ وقــت بــرنگــرد!
هيــچ وقــت . . .
شاعر: نادر براهیمی
+ نوشته شده در جمعه هفدهم خرداد ۱۳۹۲ ساعت 0:56 توسط خیــال خــام
|