هــر وقــت در آب آدمــي را مــي بينــم

کــه ســر و تــه ايستــاده،

نگــاهــش مــي کنــم و هــر هــر مــي خنــدم!


البتــه نبــايــد ايــن کــار را بکنــم؛

چــون شــايد در دنيــايــی ديگــر،

در زمــانی ديگــر،

در جــايــی ديگــر،

چــه بســا همــان آدم، درســت ايستــاده

و ايــن منــم کــه ســر و تــه، ايستــاده ام . . .


شاعر: شل سیلور استاین