بــرای درخــت‌‌هــای کنــار جــاده فــرقی نــدارد،

کســی کــه در سفــر اســت،

مــی‌رود، یــا مــی‌آید!


بــرای مــن امــا فــرق زیــادی دارنــد،

درختــان مسیــری کــه از تــو دورم مــی‌کنــد

و

درختــان مسیــری کــه بــه تــو نــزدیکــم . . .


شاعر: لیلا کردبچه