اتــوبــان نيستــم،

از مــن گــذر كنــي!


تنهــا كــوچــه‌اي بــن بستــم!

مــي‌تــوانــي بيــايــي و

در مــن آواز بخــوانــي، آهستــه؛

طــوري كــه خــواب پــروانــه‌هــا را نيــاشــوبــي . . .


شاعر: فاطمه حق وردیان