منصور و انا الحق زدن و دار و دگر هیچ

ماییم و لبالب شدن از یار و دگر هیچ


گر راه به مراسم کده ی عشق بیابی

الماس بنه بر دل افگار و دگر هیچ


بر لوح مزارم بنویسید پس از مرگ

کای وای ز محرومی دیدار و دگر هیچ


از کعبه گر این بار برونم بگذارند

ناقوس به دست آرم و زنار و دگر هیچ


"عرفی" به غلط شهره به زرق است ببینید

صد گل زده بر گوشه ی دستار و دگر هیچ


شاعر: عرفی شیرازی