در آستانۀ آرامگاهی ژرف
به آنها اجازه داده میشد که مرا بکوبند
در حالی که خورشید در دست راست و ماه در دست چپم بود!
سخت بر من تاختند اما در نهایت باختند
و من گامی پس ننهادم!
اینک منم،
در آستانۀ آرامگاهی ژرف!
پیش رویم خداست
و پشت سرم، جهانی که از آن شماست . . .
از: ویکتور هوگو
برگرفته از کتاب سال نهم هجرت
+ مناسبت نوشت: رحلت حضرت رسول (ص) و امام حسن مجتبی (ع) تسلیت باد . . .
+ نوشته شده در دوشنبه نهم دی ۱۳۹۲ ساعت 23:24 توسط خیــال خــام
|