رهــاورد سفــر
يــاد داري كــه ز مــن خنــده كنــان پــرسيــدي
چــه رهــاورد سفــر دارم از ايــن راه دراز؟
چهــره ام را بنــگر تــا بــه تــو پــاســخ گــويــد
اشــك شــوقــي كــه فــروخــفته بــه چشــمان نيــاز!
چــه رهــاورد سفــر دارم اي مــايــه عمر؟
سينــه اي ســوختــه در حســرت يــك عشــق محــال،
نگــهي گمــشده در پــرده رويــايــي دور،
پيــكري ملتــهب از خــواهــش ســوزان وصــال!
چــه رهــاورد سفــر دارم ... اي مــايــه عمــر؟
ديــدگــانــي همــه از شــوق درون پــر آشــوب،
لــب گــرمــي كــه بــر آن خفتــه بــه اميــد نيــاز،
بــوســه اي داغــتر از بــوســه خــورشيــد جنــوب!
حــاليــا...
ايــن منــم، ايــن آتــش جــانســوز منــم!
اي اميــد دل ديــوانــه انــدوه نــواز!
بــازوان را بگــشا تــا كــه عيــان ات ســازم
چــه رهــاورد سفــر دارم از ايــن راه دراز...
شاعر:
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و هشتم مهر ۱۳۹۰ ساعت 15:14 توسط خیــال خــام
|