غنچــه ای از مــاه
نــه!
هميشــه بــراي عــاشــق شــدن،
بــه دنبــال بــاران و بهــار و بــابــونــه نبــاش!
گــاهــي
در انتهــاي خــارهــاي يــک کــاکتــوس،
بــه غنچــه اي مــي رســي
کــه مــاه را بــر لبــانــت مــي نشــانــد . . .
شاعر: گروس عبدالملکیان
+ نوشته شده در سه شنبه سیزدهم دی ۱۳۹۰ ساعت 8:17 توسط خیــال خــام
|