نــه!

هميشــه بــراي عــاشــق شــدن،

بــه دنبــال بــاران و بهــار و بــابــونــه نبــاش!


گــاهــي

در انتهــاي خــارهــاي يــک کــاکتــوس،

بــه غنچــه اي مــي رســي

کــه مــاه را بــر لبــانــت مــي نشــانــد . . .


شاعر: گروس عبدالملکیان