درختــی خشــک را مــانــم بــه صحــرا

کــه عمــری ســر کنــد تنهــای تنهــا


نــه بــارانی کــه آرد بــرگ و بــاری

نــه بــرقــی تــا بســوزد هستیــش را


شاعر: فریدون مشیری

شعر "درخت" از مجموعه " ابر و کوچه"