وفتــی بــا لبــاس نــو

بــه دیــدنــم مــی آیــی؛

شــادی بــاغبــانــی را دارم

کــه گلــی تــازه

در بــاغچــه اش روییــده اســت . . .


شاعر: نزار قبانی