در قفس اندوه

در اندوه من

شادی رها شدن پرنده ای است

که به او

دل بسته بودم . . .

 

شاعر: علیرضا روشن

گــاهــی وقــت هــا

گــاهــی وقــت هــا،

پیــش از آن کــه غــم

بیــایــد

تــا هــر چــه را کــه کــم گــذاشتــه،

بــا خــود بیــاورد؛

شــادی

بــرگشتــه اســت

تــا چیــزهــایــی را کــه جــا گــذاشتــه،

بــردارد . . .


شاعر: مهدی مظفری ساوجی

شــادی ایــن بــاغبــان

وفتــی بــا لبــاس نــو

بــه دیــدنــم مــی آیــی؛

شــادی بــاغبــانــی را دارم

کــه گلــی تــازه

در بــاغچــه اش روییــده اســت . . .


شاعر: نزار قبانی

خــون دل

بگــو چکــار کنــم؛

وقتــي شــادي

بــه دُم بــادبــادکــي بنــد اســت

و غــم چــون سنگــي،

مــرا در ســراشيــب يــک دره،

دنبــال مــي‌کنــد؛

دلــم شــاخــه‌ شــاتــوتــي ست

کــه بــاد،

خــونــش را بــه در و ديــوار، پــاشيــده اســت . . .


شاعر: غلامرضا بروسان

طفــل شــادی

طفلــي بــه نــام شــادي، ديــريســت گمشــده اســت؛

بــا چشمهــاي روشــن بــراق،

بــا گيســويــي بلنــد بــه بــالاي آرزو!


هــر کــس از او نشــانــي دارد،

مــا را کنــد خبــر!


ايــن هــم نشــان مــا،

يــک ســو خليــج فــارس، ســوي دگــر خــزر . . .


شاعر: محمدرضا شفیعی کدکنی


خیـــال نوشت: این تعطیلات سعی کردم به دوستان قدیمی سر بزنم...

                   خوندن نظرات قدیمی، منو برد به گذشته ها...

                   حس و حال خاصی دارم...

شــادی ایــن روزهــایــم

ايــن روزهــا کــه مــي‌گــذرد،

شــادم!


ايــن روزهــا کــه مــي‌گــذرد،

شــادم

کــه مــي‌گــذرد!


ايــن روزهــا،

شــادم

کــه مــي‌گــذرد . . .


شاعر: قیصر امین پور