غــریــبه
دســت مــرا بگيــر،
کــه بــاغ نگــاه تــو
چــندان شکــوفــه ريــخت
کــه هــوش از ســرم ربــود!
مــن جــاودانــم،
کــه پــرستــوي بــوســه ات
بــر روي مــن دري ز بهــشت خــدا گشــود!
امــا چــه مــي کــني
دلی را،
کــه در بهــشت خــدا هــم غــريــب بــود؟!
شاعر: فریدون مشیری
+ نوشته شده در پنجشنبه چهاردهم مهر ۱۳۹۰ ساعت 14:10 توسط خیــال خــام
|