ﺷﻬﺮﻩ ﺗﻮﮐﻠﯽ

ﺯﻥ

ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﺼﻔﻪ ﻭ ﻧﯿﻤﻪ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﺪ!

 

ﯾﮏ ﺯﻥ ﺭﺍ ﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺮﺳﺘﯿﺪ

ﯾﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﻫﺎ ﮐﺮد!

 

ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﻓﺮﺳﻮﺩﻩ ﺍﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ

ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻧﺒﻮﺩﻧﺖ،

ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺳﯿﺎﻩ ﻣﻄﻠﻖ . . .

 

شاعر: ﺷﻬﺮﻩ ﺗﻮﮐﻠﯽ

معشــوقــه ای سیــاه

پشـت سیـاهــی هــای دنیــامــان،

سیــاهــی بــود!


معشــوقــه ام بــودی،

هستــی،

نخــواهــی بــود . . .


شاعر: سید مهدی موسوی

روزگــار بــی تــو

بــی تــو،

روزگــارم را سیــاهــی ول نمــی کنــد؛

مــوی ســرم را،

سپیــدی . . .


شاعر: کامران فریدی

خــاکــی  ِ ســرنــوشــت

بــاد را بــه پــرچــم سنجــاق کــرده‌انــد،

مــوج را بــه دريــا،

تــو را بــه هــر کــه خــواستــه‌اي؛

مــرا بــه خــاک سيــاه . . .


شاعر: سجاد گودرزی

سنگــی در آتــش

پــس از تــو

سیــاه شــد دلــم!


چــون سنگــی،

بــه جــا مــانــده از آتشــی خــامــوش . . .


شاعر: یاور مهدی پور

سیــاه نــوشــت

آسمــان، آبــي!

بهــار، سبــز!


چــرا مــداد مــن، سيــاه مــي‌نــويســد؟!


شاعر: شهاب مقربین

نسیــم آشــوب مــوی تــو

جهــان چيــزي شبيــه مــوهــاي تــوســت!

سيــاه و ســرکــش و پيچيــده!


خيــال کــن چــه بــي بختــم مــن،

کــه بــه نسيــمي حتــي،

جهــانــم آشــوب مــي شــود . . . 


شاعر: کامران رسول زاده

بــوسه بــر عکــس

چقــدر خــوشبــختــم!

مــي تــوانــم عکــس سيــاه و سفيــد تــو را ببــوســم

و بــاور کنــم

کــه در آن ســوي ســواحــل رويــا،

بــا تمــاس نــابهنگــام گــرمــايــي بــه گــونــه ات

از خــواب مــي پــري!


شاعر: یغما گلرویی

شــراب ِ دلتنــگی

دلتنــگي، خــوشــه ِ انگــور ِ ســياه اســت!

لگــد کــوبــش کــن!

لگــد کــوبــش کــن!

بگــذار ســاعتــي ســربستــه بمــانــد،

مستــت مــي کنــد، انــدوه!


شاعر: شمس لنگرودی

آرد ِ رو سیــــاه

موهــايم را ، در آسيــاب ،

سفيـــد کـــرده ام ...

امــــا ، پـي رو سيــاهي آينـــه ها ،

بيهـــــوده مي چـــرخم ؛

ايــــن آرد لعنتـــي ،

با هيچ بــارانـي ،

خمـــير نمي شود ...


شاعر: کاوا

دســت در دســت ِ ســایــه هــا

کــنار ِ کــدامتــان قــرار اســت قــدم بــزنــم؟

دســت هــایــم سيــاهنــد،

بــس کــه دســت ِ ســايــه ام را گــرفتــه ام!


شاعر: مهدیه لطیفی

دل خـــوش

جــا مــانــده اســت

چــیــزی، جــایــی

کــه هیــچ گــاه دیــگر

هیــچ چیــز

جایــش را پــر نخــواهــد کــرد

نــه مــوهــای سیــاه

نــه دنــدان هــای سفــید ...


شاعر: حسین پناهی