موهــايم را ، در آسيــاب ،

سفيـــد کـــرده ام ...

امــــا ، پـي رو سيــاهي آينـــه ها ،

بيهـــــوده مي چـــرخم ؛

ايــــن آرد لعنتـــي ،

با هيچ بــارانـي ،

خمـــير نمي شود ...


شاعر: کاوا