گــوشــه خــاکی کــه تــو نشستــه ای،
ســاحــل اســت . . .
شاعر: سید علی صالحی
از ســرمــا،
پينــوکيــوی عــزيــزش را
در اجــاق مــی ســوزانــد،
اينگــونــه کــه تــو مــرا . . .
شاعر: سید علی صالحی
پــروازش بــی نهــايــت مي شــود!
چشــم هايــم در دســت تــوســت،
بــی نهــايتــم بــاش . . .
شاعر:
رد پــروازی در آســمان بــرايــم نگــذاشتــه ای . . .
کــاش پــرنــده بــودم!
شاعر: سید علی صالحی
پشــت پنــجره ام،
از خــرده شعــرهــايــی کــه شــب
از دســت هــای تــو
ميــريــزد بــر بيــخوابــی هــا
و بــالــش لبــريــز از اميــدم!
شاعر:
مــن و تــو :گــرگــم و گــله مــی بــرم.
تــو و مــن : چــوپــون دارم نمــی زارم!
يــادم لبــريــز ِ تنفٌــر از
تصــويــر مبهــم پســرکــی اســت،
کــه کــاش چــوپــانــم نبــود!
نبــود و تــو مــی بــردی مــرا!
نبــود و مــن مــی بــردم تــو را!
مــن اينجــايــم؛
چــوپان ِ خــاطــره هــايــی
کــه شــعر مــی شــود بــه يــاد تــو!
شاعر: سید علی صالحی
من از خواب يک پرنده
در سايه پرنده اي ديگر آموختم ...
شاعر: سید علی صالحی
که اشتباه نميکنند!
بايد راه افتاد،
مثل رودها که بعضي به دريا ميرسند
بعضي هم به دريا نميرسند.
رفتن، هيچ ربطي به رسيدن ندارد!
شاعر: سید علی صالحی