بــازگشــت بــه آرامــش

دور از تــو،

فــواره‌ای بــی‌قــرارم!


پــرپــر مــی‌زنــم

کــه از آسمــان تهــی،

بــه خــانــه اولــم بــرگــردم . . .


شاعر: شمس لنگرودی

از جــان گــذشتگــی

بــراي آنچــه کــه دوستــش داري،

از جــان بــايــد بگــذري!


بعــد،

مــي‌مــانــد زنــدگــي

و آنچــه کــه دوستــش داشتــي . . .


شاعر: شمس لنگرودی

شــب آفــرینــش

سپــاســگــزارم خــداي مــن!


خنــده را بــراي دهــان او،

او را بــه خــاطــر مــن،

و مــرا بــه نيــت گــم شــدن آفــريــدي . . .


شاعر: شمس لنگرودی


خیـــال نوشت: محمد مبعوث شد و من  . . .

پــرنــده ي زائــر

مــي گــذاشتــم کــه پــرنــدگــانــت ببــوينــد،

اگــر گــل ســرخــي بــودي!


بــه شعلــه زرتشتــت مــي سپــردم،

اگــر آتــش بــودي!


امــا تــو گلــي!

آتشــي و پــرنــده ي زائــري جــز مــن نيســت . . .


شاعر: شمس لنگرودی

ستــايــش تــو

بــراي ستــايــش تــو

هميــن کلمــات روزمــره کــافــي اســت!

هميــن کــه کجــا مــي روي ، دلتنگــم . . .


بــراي ستــايــش تــو

هميــن گــل و سنگــريــزه كــافــي اســت

تــا از تــو بتــي بســازم . . .


شاعر: شمس لنگرودی

آفتــاب اسفنــد

آخــر بــه چــه درد مــي خــورد،

آفتــاب اسفنــد!


ايــن کــه جــاي پــاي تــو را،

آب کــرده اســت . . .


شاعر: شمس لنگرودی

لمــس ســایــه هــا

زخــمي کهنــه ام!

ســايــه رنــجي پــايــان يــافتــه!


دوستــت دارم

و بــه لمــس ســر انگشتــانــت،

بــر ســايــه ايــن زخــم

دلخــوشــم . . .


شاعر: شمس لنگرودی

تــراوش عشــق

دوســتت دارم

و عشــق تــو از نــامــم مــي تــراود،

مثــل شيــره ي تــک درخــتي مجــروح

در حيــاط زيــارتگــاهي . . .


شاعر: شمس لنگرودی

دلگــرمــی هــای تــو

دلگــرمــي هــاي تــو

بــال هــاي مــن انــد!

چيــزي بگــو!

گــاهــي چنــانــم بــي تــو،

کــه عبــور گــربــه ي لاغــري از کنــارم

نگــرانــم مــي کنــد . . .


شاعر: شمس لنگرودی

دلتنگــی

مثــل ميــوه‌ي افتــاده‌اي، دلتنگــم!


ميــوه‌اي کــه درخــت‌اش را

بــريــده و بــرده‌انــد . . .


شاعر: شمس لنگرودی

تکیــه بــر مــن

آتــش بــاشــي

بــراي تــو هيــزم مــي‌شــوم!

دريــا بــروي،

پــارو!

تــو هميــشه درســت پنــداشتــه اي!

دل مــن،

شبــيه تکــه سنــگي اســت

کــه مــي خــواهــم

تــو بــا هــمه خستــگي‌هــايــت

يــک لــحظه

بــه مــن تکــيه کــني!


شاعر: شمس لنگرودی

شــراب ِ دلتنــگی

دلتنــگي، خــوشــه ِ انگــور ِ ســياه اســت!

لگــد کــوبــش کــن!

لگــد کــوبــش کــن!

بگــذار ســاعتــي ســربستــه بمــانــد،

مستــت مــي کنــد، انــدوه!


شاعر: شمس لنگرودی