چشمــه جــوشــش شعــرهــایــم

گفتنــد

شعــرهــاي مــن

جــوشــش دريــاســت،

خــروش رود!


بــي‌شــک

کمــي بــالاتــر

بــه چشمــه‌اي مــي‌رسنــد

کــه تــو هستــي . . .


شاعر: گروس عبدالملکیان

گمشــده

چگــونــه پيــدايــت کنــم،

وقــتي بــه يــاد نمــي‌آورم،

چگــونــه گــم‌ات کــرده‌ام . . .


شاعر: گروس عبدالملکیان


غنچــه ای از مــاه

نــه!

هميشــه بــراي عــاشــق شــدن،

بــه دنبــال بــاران و بهــار و بــابــونــه نبــاش!


گــاهــي

در انتهــاي خــارهــاي يــک کــاکتــوس،

بــه غنچــه اي مــي رســي

کــه مــاه را بــر لبــانــت مــي نشــانــد . . .


شاعر: گروس عبدالملکیان

دود

نگــاه کــن!

ابــري کــه بــالاي شهــر ايستــاده

روزي ســت کــه مــن دود کــرده‌ام . . .


شاعر: گروس عبدالملکیان

مه آســا

مــن مــه ام

کــه گــاه بــه زميــن دل مــي‌بنــدم و

گــاهــي بــه آسمــان،

و در ميــانــه‌ي ايــن شــک

آرام آرام پــراکنــده مــي شــوم . . .


شاعر: گروس عبدالملکیان

در آغــوش ســایــه هــا

در زدی،

بــاز کــردم!


ســلام کــردی

امــا صــدا نــداشتــی!


بــه آغــوشــم كشيــدي

امــا

ســايــه‌ات را ديــدم

كــه دســت‌هــايــش تــوي جيبــش بــود!


شاعر: گروس عبدالملکیان

پــرچــم

پيــراهــنت در بــاد

تــکان مــي خــورد!

ايــن تنــها پــرچمــي اســت

کــه دوســتش دارم!


شاعر: گروس عبدالملکیان

لــذت ِ ســوختــن

ســوخــتن،

در آتــشي کــه تــو بــر پــا مــي‌کنــي،

لــذتــي‌ســت

چــون روشــن کــردن ِ سيــگار بــا خــورشيــد

لابـــد!


شاعر: گروس عبدالملکیان

ســهم مــن

اين آيينه مي شکند و به هزار تصوير تکثير مي شود

حالا بگو سهم نداشته ام از اين همه “تو” کدام است ؟ 


شاعر: گروس عبدالملکیان

دروغ

دروغ ديواري است

که هر روز صبح آجرهايش را مي چيني

بناي بي حواس من!

در را فراموش کرده اي ...


شاعر: گروس عبدالملکیان