پیش از پریروز شدن ِ امروز

دوست دارم که یک شبه شصت سال را سپری کنم،

بعد بیایم و با عصایی در دست،

کنار خیابانی شلوغ منتظرت شوم،

تا تو بیایی،

مرا نشناسی،

ولی دستم را بگیری و از ازدحام خیابان عبورم دهی . . .


شاعر: یغما گلرویی

ادامه نوشته

قضــاوتــی آلــوده

کــه هستــی

کــه زنــدگــی مــرا بــه قضــاوت نشستــه‌ای؟!


مــی دانــم بــی نقــص نیستــم

و آنقــدر زنــدگــی نخــواهــم کــرد کــه بتــوانــم بــاشــم!


امــا

پیــش از آنــکه انگشتــانــت را

بــه اتهــامــی بســوی مــن نشــانــه بگیــری؛

ببیــن دستهــایــت چقــدر آلــوده‌انــد . . .


شاعر: باب مارلی

بــه تــو میــرســم دوبــاره

بــه تــو میــرســم دوبــاره

تــویــه ایــن شکستــه بــالــی

بــا همیــن شــونــه ی زخــمی

بــا همیــن دستــای خــالــی . . .


شاعر: بابک صحرایی

خواننده: حسین زمان

ادامه نوشته

آتــش ســوختــه

بینــی کــه چــه گــرم آتــش،

در ســوختــه مــی گیــرد


تــو گــرمتــری زآتــش،

مــن ســوختــه تــر زانــم . . .


شاعر: سعدی

ادامه نوشته

آغــوشــی شکستــه

دســت شکستــه را

تنــگ در آغــوش مــی گیــرد،

گــچ؛

و آدم هــا

از قلــب هــای شکستــه،

عبــور مــی کننــد . . .


شاعر: شهریار بهروز

آغــوش ســرد

چــرا هــر کــس کــه یــک آغــوش پــر احســاس مــی‌خــواهــد،

همیشــه دســت گــرمــش را

دو دســت ســرد مــی‌گیــرد . . .


شاعر: حسین متولیان

فــرط بــی کســی

صــدایــی کــه از جیــب پــالتــوی مــن مــی آیــد،

از آن هیــچ مــوبــایــل نــداشتــه ای،

نیســت!


دستــان نیمــه آهنــی مــن اســت

کــه دارد از فــرط بــی کســی،

زنــگ مــی زنــد . . .


شاعر: هومن شریفی

بخششــی نــاگــزیــر

مــرا ببخــش،

نــاگــزیــرم!


مثــل تفنگــی کــه افتــاده، دســت دشمــن . . .


شاعر: بهار منصوری

گــم کــرده راه

مــن پــالتــو بــه تــن،

فــانــوس بــه دســت،

در ظهــر تــابستــان،

ميــان ايــن همــه راه،

راه تــو را گــم کــرده ام . . .


شاعر: کیکاووس یاکیده

لبخنــد جــانــانــه

بــه تــو بــدهکــارم؛

دســت کــم،

یــک جــان، بــرای هــر لبخنــد . . .


شاعر: علی محمد مودب

مســت، بــی پیمــانــه

خــوشــه‌ دســت‌ نخــورده‌ انگــور،

زیبــاســت!


امــا مســت نمــی‌کنــد . . .


شاعر: مژگان عباسلو

آفتــاب در مــاهتــاب

از مهتــابــی خــانــه مــن،

تــا آفتــابــی خــانــه تــو،

یــک دســت فــاصلــه ســت!


دستــت را دراز کــن

تــا

مهتــابــی، آفتــابــی شــود . . .


شاعر: شهیار قنبری