خــونــاب

بنشیــن بــر لــب جــوی و گــذر آب ببیــن

دل هــر شیعــه از ایــن منظــره،

خــون مــی گــردد . . .


شاعر: احسان پرسا


+ سپاس از سارا عزیز برای ارسال این مطلب

جــراحــت

گــرچــه خــونــم نمــی رود؛

ليــک،

بــه گمــانــم كــه مجــروحــم . . .


شاعر: پابلو نرودا

ادامه نوشته

تکــاپــوی بیــداری

در مــن ،

هميشــه تــو بيــداری؛

ای کــه نشستــه ای

بــه تکــاپــوی خفتــن مــن . . .


شاعر: خسرو گلسرخی

ادامه نوشته

خــون دل

بگــو چکــار کنــم؛

وقتــي شــادي

بــه دُم بــادبــادکــي بنــد اســت

و غــم چــون سنگــي،

مــرا در ســراشيــب يــک دره،

دنبــال مــي‌کنــد؛

دلــم شــاخــه‌ شــاتــوتــي ست

کــه بــاد،

خــونــش را بــه در و ديــوار، پــاشيــده اســت . . .


شاعر: غلامرضا بروسان

دلــی، خــاکستــری

عشــق آمــد و خــاک محنتــم، بــر ســر ریخــت

زان بــرق بــلا بــه خــرمنــم، اخگــر ریخــت


خــون، در دل و ریشــهٔ تنــم، سوخــت چنــان

کــز دیــده بجــای اشــک، خــاکستــر ریخــت . . .


شاعر: ابوسعید ابوالخیر

زیــر سیــگــاری

ايــن شعــر

يــك زيــر سيــگاري ســت!

مــرا

در آن خــامــوش كــرده انــد،

بــه هميــن خــاطــر

خــاكستــرش مــايــل بــه خــون اســت!

يــك نفــر

مــرا مثــل سيــگاري

روي لبــش گــذاشــت و

تــا انتــها كــشيــد...


شاعر: رسول یونان