در قفس اندوه

در اندوه من

شادی رها شدن پرنده ای است

که به او

دل بسته بودم . . .

 

شاعر: علیرضا روشن

شروع اندوه دوباره

ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩ

ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﮐﻪ ﺍﺷﮏ ﻫﺎ ﺧﺸﮏ ﺷﻮﻧﺪ

 

ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺗﻦ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﯿﻦ ﺭﺍ ﭼﻼﻧﺪ

ﻭ ﺑﻌﺪ ﺩﻓﺘﺮ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﻭﺭﻕ ﺯﺩ ﺑﻪ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ

 

ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺎﻫﺎ ﺭﺍ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺍﺩ

ﻭ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻮ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ . . .

 

از: آنا گاوالدا

فــاصلــه بــرگشــت

بــرگــرد

بــه بــرگشتــن!

از فــاصلــه، دورم کــن . . .

شاعر: ایرج جنتی عطایی

ادامه نوشته

حــالــم چــو . . .

حــالم چــو درختــی‌ســت کــه یــک شــاخــه‌ی نــااهــل،

بــازیچــه‌ی دســت تبــری،

داشتــه بــاشــد . . .

شاعر: حسین جنتی

ادامه نوشته

بــاران انــدوه

بــاران خــزاني بــر بــام؛

بــاد، آکنــده انــدوه!

تکــه هــاي بهــار را کــه در قلبــم جــا نهــادي،

کجــا بگــذارم . . .

شاعر: شمس لنگرودی

تــه بــه سنــگ

مــن زنــده بــه انــدوهــم!

ابــري رفــت؛

مــن کــوهــم، مــي پــايــم؛

مــن بــادم، مــي پــويــم!

در دشــت دگــر،

گــل افســوســي چــو بــرويــد،

مــي آيــم، مــي بــويــم . . .

شاعر: سهراب سپهری

ادامه نوشته

امیــد سپبــد

چــه اميــد بخــش اســت

سفيــدي كــاغــذ،

آنگــاه كــه انــدوه خــود را

بــه او نگفتــه ام . . . 

شاعر: بیژن جلالی